پارچه برس خورده دارای ویژگی های حفظ گرما، ظاهر زیبا و خاصیت ارتجاعی خوب است که آن را به پارچه ای مطلوب برای ساخت کت و شلوار تبدیل می کند. با این حال، با توسعه فناوری مدرن نساجی، پارچه‌های پشمی مانند پارچه‌هایی که قیمت نسبتاً ارزانی دارند، بیشتر و بیشتر می‌شوند و همچنان تصور نادرستی را به مردم می‌دهند. در زیر، ویراستار چندین روش برای شناسایی پارچه های برس دار معرفی می کند. هنگام انتخاب لباس می توانید به آنها مراجعه کنید:
به رنگ نگاه کنید: رنگ پارچه پشمی آسیاب شده طبیعی و نرم، روشن و بدون احساس کهنگی به نظر می رسد. در مقابل، پارچه های ساخته شده از الیاف مخلوط یا خالص شده، درخشندگی تیره تری دارند یا احساس درخشانی دارند.
احساس لمس: پارچه پشمی معمولاً حس نرم و صافی دارد و نرم است اما سفت نیست. با این حال، الیاف مخلوط یا تصفیه شده ممکن است آنقدر نرم نباشند، در حالی که بقیه ممکن است خیلی نرم و شل باشند و همچنین ممکن است احساس چسبندگی داشته باشند.
تست کشسانی: قبل از اینکه فوراً پارچه را آزاد کنید، با دست خود آن را محکم فشار دهید تا خاصیت ارتجاعی آن را ببینید. به طور کلی، نرخ برگشتی پارچه‌های پوسیده نسبتاً بالا است و می‌توان به سرعت آنها را ترمیم کرد، اما مقاومت چروک محصولات فیبر ترکیبی یا خالص شده نسبتاً ضعیف است، و بیشتر آنها علائم چین و چروک آشکار یا ترمیم نسبتاً آهسته را بر جای می‌گذارند.
روش سوزاندن: در محل شکستگی پارچه پشمی یک دسته نخ بکشید، سپس آن را با کبریت مشتعل کنید، سرعت سوختن الیاف، رنگ شعله و خاکستر باقیمانده را با دقت مشاهده کنید. به طور کلی الیاف پشم خالص سریعتر می سوزند، شعله کمی دارند و بوی سوزش می دهند و بلافاصله پس از خروج از آتش خاموش می شوند. و خاکستر سوخته مجعد است با کلوخه های سیاه که به راحتی با انگشت خرد می شود و به صورت پودر است. اگر ذرات چسب وجود داشته باشد، نشان می دهد که پارچه قبلاً دارای اجزای فیبر شیمیایی است. هر چه ذرات سخت چسب بیشتر باشد، نسبت اجزای فیبر شیمیایی بیشتر است.
`mir_(1u54.jpg?imageView2/2/w/600/h/600/format/jp2/q/75)
